De Pass – ‘Het wordt tijd voor mijn eerste doelpunt in het eerste elftal’

We staan aan de vooravond van het nieuwe seizoen, op zondag 3 augustus start de selectie immers weer met de eerste training. De inmiddels 21 jaar oude Joep van Sittert toont zich ambitieus, maar kijkt eerst terug op zijn eerste jaren bij de senioren.

Prille carrière
‘Als 17-jarige stroomde ik al door naar het eerste elftal. Er gaapte een groot gat qua leeftijdsopbouw in de jeugdopleiding, waardoor er twee jaar op rij geen A1 geformeerd kon worden. Achteraf gezien zijn die jaren leerzaam geweest, maar toen had ik het zwaar.’

Onder Erwin van Schilt stroomde Joep door naar het 2e elftal, waar hij in zijn eerste jaar op veel speeltijd kon rekenen. Bij het eerste elftal zat hij meerdere malen op de bank. Het tweede jaar kenmerkt hij als dieptepunt voor de vereniging V.V. “Steenbergen”, omdat het 2e elftal na een kleine 10 duels uit de competitie genomen moest worden door spelersgebrek. Joep trainde weliswaar bij het eerste, maar speelde er behalve de oefenduels weinig mee tijdens de wedstrijden.

Het derde jaar werd voor hem persoonlijk een rampjaar. Onder de nieuwe trainer Geert van Koulil werd er een nieuw 2e elftal geformeerd, maar aan Joep had men helaas weinig plezier. Beide enkels moesten het ontgelden gedurende het seizoen. Hij kwam dit keer zelf amper aan tien gespeelde duels. ‘Het waren dan wel blessures die ik opliep tijdens het voetballen, maar ik baalde er verschrikkelijk van’ aldus de student Sportmarketing en Management (Hogeschool Rotterdam)

Het vierde jaar (seizoen 2013/14) verliep voor Joep weer positief. Hij was blij om na zijn blessures weer een heel seizoen te kunnen spelen, vooral in het 2e elftal. Daarnaast speelde hij tijdens de competitie een aantal keer met het eerste elftal mee. Dit bleef beperkt tot korte invalbeurten. ‘Ik hoopte natuurlijk op meer speeltijd bij het eerste elftal, maar het is allesbehalve erg om bij het 2e elftal te spelen. Hier spelen mijn vrienden en het 2e is ook een prima optie om op niveau te voetballen, iets dat ik op mijn leeftijd natuurlijk dolgraag wil.

Wel trainde hij met het eerste mee en merkte bij zichzelf dat hij meer en meer gewend is geraakt aan het voetbal bij de senioren. ‘Ik was nooit een harde werker, vooral omdat ik er de bouw niet echt voor heb om veel duels te winnen. Bij de senioren vraagt het voetbal echter meer dan voetballend vermogen en inzicht, dus ik ben al doende slimmer geworden in de duels en stroop de mouwen iedere zondag op.’

Jeugd
Joep begon bij V.V. “Steenbergen” in de F4. Tot zijn 12e woonde hij in Steenbergen, dus de keuze was snel gemaakt. ‘En op die leeftijd stap je niet meer over, zeker niet gezien het niveauverschil in de jeugd tussen V.V. “Steenbergen” en SC Welberg.’ Daarnaast had ik het ook prima naar mijn zin en was mijn vader Ad vrijwel elk jaar leider en dus ook goed met de vereniging bekend. Zijn eerste en meteen laatste jaar in de A1 noemt hij als hoogtepunt wanneer hij naar zijn jeugdtijd kijkt. ‘Ik maakte 20 doelpunten bij de A1, kon als 2e jaars B-junior ook nog regelmatig daar helpen en schoof al geleidelijk door naar het 2e elftal.

Zelf helpt hij nu om het de jeugd van V.V. “Steenbergen” naar de zin te maken bij onze vereniging. Tijdens het jaarlijkse Toerdeloo Jeugdtoernooi helpt hij bij het wedstrijdsecretariaat, de Kick Off Familiedag kan zelfs op zijn organiserende kwaliteiten rekenen. Maar ambities als trainer? ‘Wellicht in de toekomst, voor nu zijn me dat te veel verplichtingen naast twee keer trainen en de wedstrijden op zondagen. Ik zie mezelf ook meer als een assistent naast iemand, niet voor de groep maar juist individueel met spelers aan de slag, tips geven over hoe ze bepaalde situaties beter op kunnen lossen.’

Wel kan de vereniging met de aanpassingen aan de huidige accommodatie weer verder met haar ambities volgens Joep: ‘Een grote vereniging als V.V. “Steenbergen” heeft dit nodig. De jeugd speelt op hoog niveau en met het eerste elftal moeten we ook zo snel mogelijk naar de 3e klasse promoveren. We kunnen nu niet alleen altijd trainen en spelen, maar ook op een kwalitatief uitstekend veld’ oordeelt hij over het nieuw aan te leggen kunstgrasveld. ‘Het is essentieel voor de ambities, maar krijgt door het lange gesteggel erover voor mij toch een andere smaak.’

‘Broertje van’
Marlies en Ad kregen drie kinderen, naast oudere zus Lonneke heeft Joep ook nog een jonger broertje, namelijk Tom (17). Tom speelt ook na de zomerstop in de A2, waarin ze in de 3e klasse voor de titel moeten gaan. ‘In een leuke competitie met derby’s tegen de A1-teams van SC Welberg, NVS, VVC’68 en Lepelstraatse Boys.

Tom is iets minder voetbaldier dan Joep, maar hem treffen we op deze zaterdagmiddag wel aan achter zijn spelcomputer, waar FIFA het beeldscherm groen laat kleuren. Na de zomer start Tom met de opleiding Sociale Geografie aan de Radboud Universiteit in Nijmegen. Hierdoor weet hij nog niet wat de toekomst zal brengen, mede doordat zijn andere hobby ook op zondag tijd in beslag neemt. De repetitie van de Jazz band vindt dan plaats, een andere grote passie.

‘TV staat altijd aan, scherm kleurt vrijwel altijd groen’
Wanneer Joep en Tom niet aan het voetballen of studeren zijn, staat de televisie vrijwel altijd afgestemd op een kanaal waarop hij voetbal kan zien. Joep: ‘Van het WK kijk ik zo veel mogelijk, terwijl ik ook graag de duels van de Champions League, Europa League en nationale competities bekijk. Ook VI wil ik nog wel eens zien, maar er zitten maar 24 uur in een dag, dus het schiet er wel eens bij in. Genieten kan ik dan van ploegen als Arsenal en Bayern München, ik vind het dan ook mooier om een spelverdeler als Toni Kroos te zien voetballen, dan een doelpuntenmachine. Zelf probeer ik altijd een paar keer per seizoen naar Ajax te gaan, daarnaast ben ik ook al wel eens bij FC Barcelona geweest. Echter doordat je zelf vrijwel ieder weekend voetbalt, komt het er haast niet van. Daarnaast zijn die voetbalreizen natuurlijk ook vrij prijzig.’

Voetballiefhebber
Dat Joep een liefhebber is, staat voor de meeste mensen in zijn omgeving niet ter discussie. Vader Ad goot hem dit met de paplepel in, hij voetbalde zelf immers ook jaren op niveau in de jeugd- en seniorenafdeling van V.V. “Steenbergen”. ‘Ik begon met 10 jaar, dat kon toch nog niet eerder, en doorliep de hele jeugdopleiding. Samen met onder andere Frans vd Broek, Jan Sachteleben, Rini Brouwers, Jack Geers en Rini Plasmans (later o.a. Feyenoord en FC Twente), later bij de senioren o.a. met Koos de Bruijn en Peter Ernest. In de top B en top A toendertijd, in het laatste jaar werden we zelfs kampioen van de Top-A regio Bergen op Zoom/Roosendaal. Daarna sloot ik aan bij het 2e elftal, waar ik in de reserve 2e klasse een vaste plaats veroverde. Soms bij het eerste elftal op de bank, maar ik kon nooit op een vaste plaats rekenen. Later voetbalde hij ook in het 3e elftal, waarna hij al op 27 jarige leeftijd noodgedwongen moest stoppen, vanwege een dubbele hernia. Met weemoed denkt hij terug aan die jaren, waarin hij ook deelnam aan de zomeravondcompetitie in het team van Bram Muijs, Café de Nagtegaal. Tegenwoordig schuift hij regelmatig aan langs de lijn samen met zijn vrouw Marlies, in sommige gevallen kan men ook nog een beroep op hem doen als inval assistent-scheidsrechter of leider.

Vooruitblik seizoen 2014/15
Bij de nieuwe trainers Marco Ernest en Corné de Regt hoopt Joep weer een plaatsje bij de selectie te kunnen veroveren. ‘Zo veel mogelijk minuten bij het eerste elftal blijft toch het doel. Daarnaast wordt het wel eens tijd voor mijn eerste doelpunt voor het eerste elftal. Ik streef het hoogst haalbare na, maar wel bij V.V. “Steenbergen”. Ik hoef niet zo nodig in een eerste elftal van bijvoorbeeld een 5e klasser te spelen, mocht ik niet bij het eerste komen, dan kan ik in het tweede elftal prima mijn draai vinden, ook op een hoog niveau. Als ik maar kan voetballen, dat is natuurlijk hetgene waar het om gaat.

Het seizoen vol blessures noemde hij dan ook als dieptepunt. Een hoogtepunt moet nog komen: ‘Hoewel de teamuitjes van het 2e elftal als hoogtepunt op zich beschouwd kunnen worden.’ Wel ziet hij de toekomst rooskleurig in voor de selectie van V.V. “Steenbergen”: ‘We starten nu met een selectie van bijna 40 spelers, dat betekent dat er meer geselecteerd kan worden door de trainers en iedereen hard moet gaan werken voor zijn plaats. Automatisch wordt je hierdoor beter en blijft iedereen scherp, zodat het dit jaar ook bij het 2e elftal weer beter zal gaan draaien, want de resultaten bleven het afgelopen seizoen helaas wat achter. Met een aantal jongens erbij uit de jeugdopleiding, de terugkeer van Jeroen Augustijn en de komst van drie jongens uit Halsteren, die ik van gezicht wel ken en bij Ömer Buyruk zat ik zelfs nog in de klas op de middelbare school, heeft de selectie ongetwijfeld een kwaliteitsimpuls gehad.

Meer concurrentie voor hem, dat wel. ‘Als aanvallend ingestelde speler heb je daar altijd wel mee te maken, dus ik ben dat al gewend. Maar ik zit weer vol vertrouwen na vorig seizoen pijnvrij en veel gespeeld te hebben, dus ik ga er alles voor doen om bij de selectie te komen. Boven alles heb ik er in ieder geval weer enorm veel zin in om er alles aan te doen om er weer een mooi seizoen van te gaan maken!