Stephan Smeekes: aanvoerder van zaterdagpioniers

Na 7 jaar zaterdag2 en 2 seizoenen zaterdag3, zal Stephan Smeekes volgend seizoen actief zijn voor zaterdag5. Vanwege de overstap van zondag1 en zondag2 schuiven enkele teams op in de pikorde, zaterdag2 wordt zaterdag3, zaterdag4 blijft zaterdag4 en zaterdag3 wordt het nieuwe zaterdag5.

Toch blijft het team grotendeels bij elkaar, tot tevredenheid van captain Stephan Smeekes. ‘We zijn toch een beetje de pioniers gebleken, toen we 10 jaar terug startten op zaterdagmiddag. Het is mooi om te zien dat we met een heel aantal jongens echt al sinds dat seizoen bij elkaar spelen en elk seizoen een rol van betekenis kunnen spelen, we zijn maar 1 seizoen in het rechterrijtje geëindigd. Afgelopen seizoen kwamen we wat moeilijk tot scoren, maar zat een 4e plek, waar we eigenlijk vrijwel elk seizoen eindigen, er zeker nog wel in.’

Stephan kwam pas laat bij V.V. “Steenbergen”. ‘In de jeugd speelde ik bij SC Welberg, o.a. met Eric en Jeroen Hagenaars die ik bij zaterdag2 weer tegenkwam. Pas in de A1 kwam ik naar Steenbergen, waarmee ik in een mooie lichting hoofdklassevoetbal speelde. O.a. Rick Musters, Ton Vroon en Klaas van der Spoel stonden toen achter me, want nadat ik bij Welberg startte als verdediger, kwam ik bij Steenbergen al snel voorin terecht. Ook huidig teamgenoot Tim Ninteman speelde in dat team.’

‘Dat was een prachtige ervaring, ik heb veel geleerd van dat jaar onder trainer William Jansen. Voorin werkte ik hard en wisselde ik onmogelijke doelpunten af met het missen van intikkers, eigenlijk iets wat ik bij de senioren ook al 10 jaar doe.’

Na de A1 stopte Stephan, mede omdat hij niet op zondag wilde gaan spelen. ‘Het voetbal miste ik wel enorm, zeker ook de contacten eromheen. Toenmalige 1e elftal speler Klaas van der Spoel tipte me dat er een zaterdagteam gestart was en ik besloot om een keer mee te gaan trainen. Na een half uur was ik helemaal gesloopt, maar het begon direct weer te kriebelen en ik ben sindsdien niet meer weggeweest. Al snel sloot ook Jeroen Hagenaars aan, daarnaast was Tim Ninteman ook enthousiast geworden door mijn verhalen over de eerste trainingen, waardoor er al snel weer enkele bekenden met me op het veld stonden. De reistijd vanuit Bergen op Zoom, waar ik nu woon, heb ik daar twee keer per week graag voor over.’

Hoogte- en dieptepunten volgden, waarbij het eerstgenoemde wel de overhand heeft. ‘Mede door onze positieve houding gebeurd er eigenlijk haast nooit wat vervelends in het veld, hooguit eens een onderonsje met de scheidsrechter. We hebben een goede sfeer binnen het team, ook onderling gaat dat vrijwel altijd goed en is er veel acceptatie, wisselbeurten worden vaak zonder morren geaccepteerd, zeker nu we wat ouder worden zie je bij sommigen de opluchting op hun gezicht als ze er even af mogen.’

Andere hoogtepunten waren de 2-1 overwinning op SC Stavenisse in de 100e wedstrijd en diverse miraculeuze wederopstandingen, waaronder een 3-7 overwinning op Vrederust na een 3-0 achterstand. ‘Hét hoogtepunt was natuurlijk de titel in 2016, toen we in een rechtstreeks duel met concurrent DSE met 3-1 wonnen.’ (zie foto). Dieptepunten zijn er weinig, behalve enkele zware nederlagen is het nog nooit voorgekomen dat Steenbergen een wedstrijd last-minute af moest zeggen of zelfs op papier af moest handelen, iets wat op het einde van sommige competities veelvuldig voorkomt in de reserve 5e klasse.

Dat hij nog wat jaren door gaat, staat vast. ‘Het is mooi dat ik nu nog altijd samen speel met Carlo, Eric, Jeroen en Tim, waarmee ik heel wat uren van mijn jeugd voetballend door heb gebracht, maar ook juist de combinatie met de jongere gasten maakt het mooi. Eigenlijk doe ik iedere speler die ik niet noem te kort nu. Daarnaast denk ik dat het team stiekem reikhalzend uitkijkt naar het seizoen waarin we 40 worden, zodat we tegen die tijd zeker door kunnen stromen naar een veteranen team.’ Dat seizoen is nog een flink stuk weg, Stephan is op dit moment 33 en net als velen nog zeker fit genoeg om het verschil te maken. Hoewel hij afgelopen seizoen moeilijk tot scoren kwam, is hij nog altijd topscorer aller tijden van het team. Inmiddels staat hij op 95 treffers, achtervolger Tim Schillemans begon na een sabbatical afgelopen seizoen weer en staat op 64 goals.

‘Dit jaar was het wat minder scherp voor het doel inderdaad, over de gehele linie.’, vervolgd Stephan. Slechts 26 keer werd er gejuicht, maar hoe dat komt? ‘Mogelijk zijn we toch wat minder scherp, er zijn duels die we normaal met enkele doelpunten verschil wonnen, waarin we nu de score maar niet konden openen en bij een counter direct het deksel op de neus kregen. Toch kregen we na titelkandidaten FC Bergen 3 en DBGC 3 de minste tegentreffers, dus daar lag het ook niet echt aan. Hopelijk kunnen we volgend seizoen de draad weer oppakken, mogelijk met een aanvallende versterking.’

Dit mede doordat Stephan zelf geblesseerd raakte in februari. ‘Na 10 jaar nagenoeg blessurevrij kwam ik tegen DVO’60 9 al vrij vroeg in de wedstrijd verkeerd terecht, waardoor ik een vervelende blessure aan mijn meniscus of kniebanden op heb gelopen. Eerst dacht ik dat het wel over zou gaan met rust, maar dat is helaas niet zo. Door de Corona crisis is een ziekenhuisbezoek niet echt laagdrempelig nu, maar binnenkort zal ik wel een MRI scan moeten laten maken om te kijken wat het definitief is.‘

Hopelijk voor het nieuwe zaterdag5 komt daar geen lange revalidatieperiode uit voort, want met aanvoerder Stephan Smeekes voorop in de strijd zal het in 11e seizoen met een nieuwe naam zeker weer voor een plaats in de top drie willen gaan strijden.