Stijn Baarendse terug op zijn plaats bij Steenbergen

Na de titel in de 4e klasse B stond Steenbergen 1 voor een nieuw avontuur in de 3e klasse A. Trainer Marco Ernest zag een aantal versterkingen komen voor zijn smalle kampioensselectie, zodat Steenbergen ook een klasse hoger mee moest kunnen draaien. Stijn Baarendse was 1 van die nieuwe spelers, hem spreken we tijdens de winterstop.

Op zijn 14e vertrok Stijn naar de jeugd van Halsteren, dat toen nog een stuk hoger aangeslagen was dan de jeugdafdeling van Steenbergen. ‘Toen een flinke stap, aan het einde van het eerste seizoen bij de C1 in Steenbergen werd ik gevraagd voor de selectietrainingen, gewoon om te kijken of het wat was. Ik was immers toen al redelijk ambitieus en kende ook via school (RSG ’t Rijks) al een aantal jongens die daar speelden. Na de trainingen bleek dat ik het seizoen erop in de C1 van Halsteren geplaatst zou worden, wat natuurlijk een enorm mooie kans was.’ Bij Halsteren kwam Stijn jaarlijks uit voor het hoogste team in zijn categorie, waarin hij tegen o.a. de jeugdteams van RKC en FC Den Bosch speelde. Toch was zeker in het begin de stap lastig: ‘Ik moest natuurlijk altijd alleen vanuit Steenbergen reizen, daarnaast was het toch een gemis om zonder m’n vaste vrienden te voetballen, waar ik immers al die tijd al mee samen speelde.’

Toch kan hij buigen op een mooie tijd daar. ‘Na een aantal jaren wordt je toch ook een beetje een jongen van de club, ik mocht op 16-jarige leeftijd al debuteren en kende vooral in de tweede klasse een paar goede jaren. Mocht veel spelen en uiteindelijk promoveerden we naar de 1e klasse. Toen kwam Peter Maas als trainer en zou een paar versterkingen meenemen omdat we toch een klasse hoger ook mee moesten gaan draaien, maar uiteindelijk kwamen er veel spelers bij en belandde een aantal vaste jongens op de bank of moesten naar het tweede elftal.’ Stijn belandde zelf ook op de bank, samen met o.a. Roy van Gils die uit de jeugd door kwam en waar Peter het wel enorm in zag zitten. ‘Toch zaten we vooral samen op de bank, mede omdat er behoorlijk wat druk op stond en het niet erg goed ging in de 1e klasse. Uiteindelijk gingen we er in de nacompetitie zelfs uit tegen Moerse Boys. Gelukkig speelde ik tijdens die periode ook regelmatig bij het 2e elftal, dat met een aantal spelers die niet met Peter door 1 deur konden enorm sterk geworden was. O.a. Ricky Willigers en Tom de Bonte speelden hier, daarnaast ook een aantal talenten en we werden kampioen in de reserve 2e klasse. Toch was ik er een beetje klaar mee, door de degradatie was iedereen natuurlijk ontevreden en ik zag alweer aankomen dat er veel nieuwe spelers zouden komen om direct weer naar de 1e klasse terug te gaan keren. Ondanks dat ik natuurlijk veel leerde op de trainingen, wilde ik natuurlijk wel toeleven naar de zondagen. Aan het eind van het seizoen werd ik wel door Peter gecomplimenteerd omdat ik geduldig op mijn kans heb gewacht, altijd hard getraind en door schorsingen en blessures kwam ik tijdens de desastreuze nacompetitie weer wel in actie. Toch had ik de keuze al gemaakt en via Jim Franssen, ook ploeggenoot geweest bij Halsteren, kwam ik in contact met Internos’.

Voor de buitenwacht een opmerkelijke keuze, met een groot aantal verenigingen in de buurt lag de ploeg uit Etten-Leur niet echt voor de hand. Toch koos Stijn voor de grote vereniging, waar hij al snel uitgroeide tot de vaste linkshalf. ‘Ik vond het juist wel lekker dat het in een andere regio was, ik had bij V.V. “Steenbergen” wel met toenmalig trainer Patrick Arnouts gesproken, en ook bij VVC met Marco Ernest echter ik werkte op zaterdag en VVC zou dat natuurlijk niet volledig kunnen vergoeden. Daarnaast leek iets compleet nieuws me beter zodat ik niet steeds ‘die van Halsteren’ zou zijn. Helaas pakte het wel wat anders uit dan vooraf gedacht, het bestuurslid waar ik mee gesproken had stopte al snel vanwege zijn drukke werkzaamheden en gemaakte afspraken over reisvergoedingen waren blijkbaar nergens vastgelegd. De spelersgroep, waarvan ik dus eigenlijk niemand kende, pakte dit wel goed op en ook het feit dat de nieuwe trainer weinig anders deed dan partijen deed niet veel af aan onze prestaties.’ Toch werd dat seizoen (2013/14) niet alleen het eerste maar ook direct het laatste seizoen daar: veel spelers die hij net had leren kennen gaven aan te vertrekken en ondanks een seizoen helemaal ergens anders kon ik ook weer op belangstelling rekenen. Marco Ernest zou verhuizen naar Steenbergen, maar eerlijk gezegd zag ik de 4e klasse nog niet helemaal zitten. Niet dat ik me er te groot voor voelde, maar ik wilde wel wekelijks uitgedaagd worden. Bij Cluzona zou ik voor mijn gevoel weer in een vreemdelingenlegioen terecht komen dus het werd VVC’68. Als oud-Halsteren speler mij natuurlijk zeker niet onbekend, maar het viel erg tegen moet ik eerlijk toegeven. Ik had van kennissen in de voetbalwereld al ingefluisterd gekregen dat trainer Johan Sulkers geen geweldenaar was, dit viel me uiteindelijk wel mee echter was hij wel het verkeerde type voor de jonge groep bij VVC’68. We verloren, zeker in het begin, regelmatig met flinke cijfers. Uiteindelijk zetten we een eindspurt in en handhaafden we ons nog wonder boven wonder via de nacompetitie in de 2e klasse, maar het huidige seizoen bewijst weer dat het geen incident was, helaas voor die jongens. Niet dat het met Stijn Baarendse beter was gegaan dit seizoen overigens.’

Een reëel beeld dus, zo ook de situatie zoals hij die bij Steenbergen zag. ‘Een paar jaar terug was het moment er nog niet, het totaalplaatje moet toch kloppen. Afgelopen zomer klopte dat meer dan volledig, de vereniging zit in de lift, de 3e klasse A is een sterke klasse met daarin grote en mooie verenigingen als tegenstanders, de selectie toonde zich ambitieus en maakte dit afgelopen seizoen natuurlijk waar. Tijdens de duels waarin ik vorig seizoen kwam kijken zag ik al dat het lang niet alleen Mike de Nijs was die het verschil maakte, hoewel hij natuurlijk wel een uitzonderlijk jaar gedraaid heeft.

Evenals Roy van Gils keerde hij deze zomer dus terug bij Steenbergen, Ian Bakx en Wouter Merckx kende hij al uit zijn Halsteren-tijdperk en daarnaast kwamen met doelman Joeri Leest (Dinteloord) en Roosendaler Mohamed el Moussaoui wat versterkingen van buiten de vereniging, terwijl uit de A1 Marvin Braat en Remco van der Riet bij de selectie aansloten. ‘De trainer heeft goed gekeken naar wat de selectie nodig had, vanwege het stoppen van Martijn Hagens moest er een extra keeper bij komen en verder zijn er in alle linies goede jongens voor de groep bijgekomen, omdat de selectie toch wat smal was. In de 3e klasse moest de selectie toch weer meer geven, waardoor de kans op blessures en schorsingen ook wat groter wordt. Daarnaast ging Iwan Hoefnagels bij het 2e spelen en stopte Roy Iriks al na een aantal weken, dus de grotere selectie was wel degelijk nodig. Ook handig voor het 2e elftal nu, dat mee wilde doen om de titel en het dan niet kan gebruiken om telkens in onzekerheid te zitten over het meedoen van de betere krachten.’

De 24-jarige student Media & Entertainment Management stapte in bij Steenbergen en al vanaf de voorbereiding zag hij dat het goed zat. ‘Goede resultaten en bij vlagen ook goed spel, oefenvormen waren gevarieerd en ondanks het feit dat ook de tegenstanders in de voorbereiding en beker beter waren dan de groep vorig seizoen gewend was, ging het al vanaf moment 1 goed. We wonnen toch van Rood-Wit, de kampioen van de 3e klasse A vorig seizoen, en MZC’11, dat er nu samen met FC Axel ver bovenuit steekt in de zaterdag 2e klasse. Tussendoor schreef het team ook de Groot Steenbergen Cup op haar naam en vlak voor de competitiestart won met overtuigend met 6-1 van VVR.

Toch viel de competitiestart een beetje in het water. ‘Achteraf gezien onnodig, maar met Alliance dachten we direct een titelkandidaat te treffen en ondanks de nederlaag waren we tevreden met het spelbeeld, dat gelijkwaardig was. De week erna was er de stunt tegen Cluzona (3-2 winst na een 0-2 achterstand), vervolgens verloren we nipt van SC Kruisland en vrij kansloos van mijn oude club Internos. Loodzwaar, maar daardoor stond er wel wat druk op de duels die volgden. In die periode beloonden we onszelf lang niet altijd, thuis tegen Zundert en op bezoek bij FC Bergen behaalden we minder punten dan verdiend, terwijl we tegen Hoeven nog een achterstand goed maakten met een man minder.’

De thuiswedstrijd tegen Unitas’30 leidde een reeks van vijf overwinningen in, waardoor Steenbergen nu bovenaan staat in de tweede periode. ‘We hebben de laatste weken goed gespeeld en toch een aantal lastige duels gewonnen. BSC is een ploeg die al wat stunts had uitgehaald, terwijl op bezoek bij Terneuzen een 1-4 overwinning toch bijzonder knap is. Helaas komen we nog wel te vaak op achterstand, daar zullen we als team toch wel aan moeten werken: nu konden we het vaak nog ombuigen maar bijvoorbeeld tegen Zundert en SC Kruisland was dit niet meer mogelijk, hoewel het zeker niet ondenkbaar was tijdens die duels.’

‘Zeker tijdens de eerste duels moesten we wennen, ook omdat we toen de betere teams uit de klasse troffen en fouten direct werden afgestraft’ vervolgt Stijn. ‘Inmiddels gaat dit beter, ook in aanvallend opzicht. Een voorbeeld is dat Mike en Thom aan het begin van het seizoen vaak naar binnen draaiden en tevergeefs een centrale verdediger uit wilden spelen. In de 4e klasse lukt dit vaak nog wel en vorig seizoen natuurlijk erg veel, maar nu moet er toch vaker gericht via de vleugels aangevallen worden. Hierin speel ik als linksback natuurlijk ook een steeds grotere rol, terwijl we ook behoorlijk wat spelhervattingen mee krijgen en ik daarin met mijn trap ook een wapen ben. Het viel me vanaf het begin al op dat we op vele manieren kunnen scoren, natuurlijk via snelle counters, maar ook lange periodes van balbezit of uit vrije trappen, die we veelvuldig krijgen doordat we met o.a. Thom en Roy over behendige spelers beschikken.’

Verder schroomt ook niemand om verdedigende meters te maken, waardoor het niet onmogelijk is dat Steenbergen in de tweede seizoenshelft ook een behoorlijk woordje mee kan spreken bovenin de competitie. ‘We krijgen het programma van de lastige seizoensopening ook na de winterstop weer, maar ik denk dat we hier nu met een stuk meer vertrouwen in eigen kunnen naar kunnen kijken. Dat is natuurlijk geen garantie voor punten, maar zal andere ploegen ook tot een ander strijdplan dwingen. Toch heb ik er vertrouwen in, de trainingen zijn gevarieerd en scherp, ook de verdienste van de selectie, er is altijd een hoge opkomst waardoor we de oefeningen goed uit kunnen voeren.’

Met thuisduels tegen Alliance en Kruisland en bezoeken aan Cluzona en Internos treft men direct 3 ploegen uit de top 4 van het klassement. ‘Kruisland staat qua verliespunten met ons bovenaan in de 2e periode, terwijl Cluzona en Internos hier ook zeker nog kans op maken als Kruisland en wij punten laten liggen. Het zal dus direct een zware periode worden, maar met oefenduels tegen VVC’68, Duivelend, WHS en hoofdklasser DOSKO krijgen we na een aantal weken winterstop genoeg mogelijkheid om direct de draad weer op te pakken.’

Stijn wil daarin ook weer belangrijk zijn. ‘Ik moet zeggen dat ik niet precies wist dat er al 11 verschillende spelers hadden gescoord in competitieverband, maar aan de andere kant verbaasd me dat ook niet. We nemen veelvuldig posities over van elkaar en het vertrouwen in een ander is ook groot, waardoor je niet geforceerd zelf op doel gaat schieten. Hopelijk kan ik in de tweede helft van het seizoen ook weer de nodige assists verzorgen en blijft het niet bij de drie doelpunten waar ik nu op sta. Iedereen merkt dat het weer meer leeft in Steenbergen, kon je vorig jaar de drukte nog toeschrijven aan de titelrace, dit seizoen denk ik dat we zeker zo veel supporters hebben.’

Hoopvol gaat Stijn dus de 2e seizoenshelft in. Zijn persoonlijke ambitie? ‘Dat is toch zo hoog mogelijk spelen, maar het plan is de komende tijd toch wel bij de vereniging te blijven, op termijn is 2e klasse ook wel mogelijk. Je weet het natuurlijk nooit, maar ik huur sinds kort ook een appartement in het centrum van Steenbergen dus voorlopig zit ik hier wel goed!’