Robin de Wit: Een gevarieerd voetballeven

Waar we eerder in Anno 1960 terugblikten op een langere periode in de 2e klasse, stootte Steenbergen 1 ook in seizoen 2007/2008 door naar dit niveau. Dit door de titel te pakken in de 3e klasse B, een nogal ongewone klasse, vol met Brabantse clubs uit de regio Tilburg en Breda. Doelman dit seizoen was Robin de Wit, die tot op dit moment nog altijd actief is in het blauw-wit, maar al een paar seizoenen de handschoenen amper meer aan heeft.

‘Als ik terugkijk op die tijd, zie ik vooral een groep die het maximale gaf. Met trainer Peter Maas werd dit zeker uit de groep gehaald, er waren genoeg trainingsavonden waarin we de kerkklok op tien uur of bij uitzondering zelfs half 11 konden zien staan, voordat we van het veld af gingen. Aan het eind van zo’n training is het niet je eerste gedachte, maar achteraf gezien hebben we daar wel duidelijk de basis gelegd voor de titel dat seizoen, waarin we meer dan eens de punten in de slotfase van de wedstrijd binnen haalden. Soms met enig geluk, de andere keer door een tactisch strijdplan. Feit was wel dat de onderlinge verschillen erg klein waren, zoals je ook op de stand kon zien: 4 ploegen binnen 6 punten van elkaar, terwijl nummer 5 Dubbeldam zelfs promoveerde via de nacompetitie. Grote verenigingen als JEKA en TSC lieten we achter ons in dat seizoen.’

Het was niet alleen dat seizoen dat Robin bij de selectie zat, het was wel het seizoen waarin hij enorm veel keepte. De jaren ervoor was Nordin Abdellaoui (die inmiddels een eigen keepersschool heeft en keeperstrainer was bij o.a. Halsteren en Baronie) de doelman: ‘Peter koos op dat moment voor de ervaring van Nordin. Op een enkele invalbeurt na heb ik dat jaar vrijwel niets gespeeld. Des te mooier was het om het jaar erna als basisspeler kampioen te worden in de 3e klasse.’

De seizoenen ervoor werd de basis al gelegd, zo verklaarde Robin. ‘We kwamen ook 2 keer ver in het bekertoernooi, hoewel ik hierin weinig keepte, denk ik dat dit wel mooie avonturen waren. Zeker de kwartfinale thuis tegen Rijsoord, zaterdag 1e klasser, had een beter lot verdiend. Na een doelpuntloze wedstrijd verloren we helaas na strafschoppen, maar we bleken zeker niet de mindere partij. Een jaar later tegen hoofdklasser Baronie was dit wel zo, nadat we de 2-0 kort voor rust tegen kregen, werd het verschil na rust duidelijk gemaakt door de Baronnen.’

‘Met een groep getalenteerde Steenbergenaren, aangevuld met enkele jongens van buitenaf, hadden we een gebalanceerde groep. Zeker Maik Colsters en Jeffrey Frijters, toen ook trainer van onze A1, hadden een grote bijdrage aan deze successen. Maik kwam ik enkele jaren later nog tegen in de kelderklasse, nog altijd actief bij BSC.’ Jeffrey is inmiddels enkele jaren trainer van diverse clubs in de Randstad, eerst werd hij 2 keer op rij kampioen met Laakkwartier (Den Haag), nu zit hij al 2 seizoenen bij het Wassenaarse zaterdag 2e klasser SVC’08.

Met diverse andere jongens speelt Robin nog altijd samen, Rick Musters, Willem van der Wegen en concurrent Martijn Hagens, die nu het doel verdedigt, pakten samen met elkaar de titel in de 3e klasse. ‘Uiteindelijk gaat het om het kampioen worden, iets wat nog niet meeviel dat seizoen. Drie duels voor het einde konden we kampioen worden in Tilburg, uit bij ZIGO. Een bus vol supporters mee, ZIGO stond onderaan zou later ook degraderen. Ze kregen volop spektakel, maar niet waarvoor ze kwamen.’ 2-0 achter na een half uur, 3 rode kaarten (waaronder 2 voor Steenbergen), een 2-3 van Tom Mulders vlak voor tijd maar ook de gelijkmaker nog waardoor de titel in de daaropvolgende thuiswedstrijd tegen Terheijden gepakt kon worden.

Na een vroege 0-1 en zelfs de 0-2, kwam Steenbergen na rust op terug in de wedstrijd door spits Ismet Ozkan. ‘Hem heb ik ook nog regelmatig gezien, toen ik bij de KMA zat de seizoenen erna ging ik regelmatig nog eens een broodje Döner eten bij zijn zaak’, lacht Robin. Na de 1-2 volgde de 1-3, Ismet maakte hierop weer de aansluitingstreffer maar in de lange blessuretijd liep Steenbergen in het mes en speelde Terheijden zich veilig, het werd nog 2-5.

‘Na de wedstrijd kwam gelukkig uit Breda goed nieuws, concurrent JEKA had met 2-3 verloren van TSC, waardoor het feest alsnog los kon barsten. Een week later bleek dit ons geluk te zijn, in Oosterhout gingen we met 5-0 onderuit tegen TSC, waar bleek dat een zwaar seizoen zijn tol had geëist.’

Het seizoen erna keepte Martijn Hagens, zijn huidige teamgenoot. ‘Ik ging naar de KMA in Breda en kon nauwelijks trainen, daar waar mogelijk zat ik op de bank en heb ik een wedstrijdje meegedaan, maar Martijn keepte in de 2e klasse. Het seizoen erna, inmiddels gedegradeerd uit de 2e klasse, keepte ik nog wel een seizoen in de 3e klasse.’

Lagere teams
Na dat seizoen stopte ik bij het 1e elftal, eerst ging ik bij het 4e elftal keepen, waarvan Pierre van Hooijdonk toen de blikvanger was, toen dit team stopte ging ik naar het 3e team met o.a. Eric Veerman, Harry Damen en Emiel Verkouter, die ook deel uitmaakten van het kampioensteam. Zij hadden met Hans van Tilburg al een ervaren sluitpost, maar wel 1 die niet wekelijks kon. Zodoende ontstond mijn dubbelrol als spits en doelman. Een groot deel van dat team speelt nu nog wekelijks bij de veteranen, bij het huidige 3e heb ik hoofdzakelijk in de spits gestaan, zeker toen Martijn Hagens erbij kwam. Afgelopen seizoen, heb ik nog 1 keer de handschoenen aangetrokken in de beker. Ging niet eens onverdienstelijk, al zeg ik het zelf. De spierpijn na de wedstrijd was wel wat groter dan in de hoogtijdagen.’

Het 3e elftal strijd vaak bovenin mee, iets wat niet gek is omdat naast Rick Musters en Willem van der Wegen ook onder andere Wouter Boot, Ramon van de Kasteele en Bart Smit hun opwachting maken. ‘Meestal sluiten deze jongens snel bij als ik ingespeeld word, topscorer zal ik niet worden maar als ik ze maak, zijn het vaak wel belangrijke. De onzichtbare meters en kopduels zijn mijn taak, zodat de spitsen onderling uit kunnen vechten wie er topscorer wordt.’

Over de overstap naar het zaterdagvoetbal van de andere teams maakt hij zich geen zorgen: ‘Op het veld willen we niets liever dan winnen, maar de hoofdreden om elke zondagochtend je tas in te pakken is de gezelligheid. Andere teams op de velden en in de kantine dragen daaraan bij, maar we hebben voldoende kwaliteiten om ook komend seizoen weer glansrijk kampioen te worden in de 3e helft.’