Jeroen Augustijn: “Ik wil mijn stempel meer op het elftal kunnen drukken”

Jeroen Augustijn keerde afgelopen zomer na zes jaar rood-zwart van HSC’28 en een seizoen geel-zwart van Halsteren terug in het blauw-wit van V.V. “Steenbergen”. Direct veroverde hij een basisplaats in de ploeg van Marco Ernest op het middenveld. Daarnaast werd hij ook hoofdtrainer van de B1, dat na promotie dit jaar in de hoofdklasse uitkomt.

‘Voor mijzelf als speler en als mens vind ik het belangrijk om een goede klik te hebben met een trainer. Met Marco Ernest was die er vanaf het begin, iets wat ik tijdens twee eerdere gesprekken in voorgaande jaren met toenmalige trainers niet had. Ik twijfelde toen teveel en dan moet je het niet doen vind ik, temeer omdat ik het altijd prima naar mijn zin heb gehad bij HSC’28.’

Na zeven jaar afwezigheid is hij dus weer actief bij V.V. “Steenbergen”, een terugkeer die hij vanaf het begin als positief ervaart. ‘De vereniging en spelersgroep hebben mij goed opgevangen en begeleid. Veel jongens van de selectie kende ik natuurlijk al wel, maar trainer zijn bij de B1 zorgde er ook voor dat ik op dat vlak direct aan de bak moest en goed geholpen ben. Het is een vrij drukke week, maar vanuit de selectie is ook Hein Veraart aangesloten bij de staf van de B1 en leider Gerard de Heer (die assistent-scheidsrechter bij het eerste is) zorgt dat alles rondom het team goed geregeld is. We vullen elkaar met z’n drieën goed aan. Daar zijn wij heel blij mee, temeer omdat ik naast mijn fulltime baan en het voetballen en training geven aan de B1 binnenkort in Steenbergen samen ga wonen met mijn vriendin Amber Govers en ook nog de trainersopleiding TC3 volg in Goes.’

B1
Het is dus belangrijk om niet te veel met randzaken bezig te zijn en vooral met de groep, want na de titel in de eerste klasse vorig seizoen, liep de B1 leeg. ‘Veel jongens gingen over naar de A1 en de drie overgebleven spelers zijn aangevuld met spelers die in de B2 en C1 uitkwamen. Zo gaat het natuurlijk bij elke vereniging, niettemin was het erg wennen voor de nieuwe jongens. Vanaf de B1 gaat het fysieke een grotere rol spelen en ook het tempo ligt behoorlijk hoog in de hoofdklasse.

Ondanks dat we nog geen enkele keer zijn weggespeeld, bleven de punten uit en kregen we vooral erg gemakkelijk doelpunten tegen en hadden we door blessures en pech na acht duels nog geen punten behaald. Toch ben ik van mening dat de ranglijst na zoveel duels wel al een redelijke afspiegeling van de krachtsverhoudingen weergeeft. We bleven echter wel beseffen dat het kwaliteitsverschil met de middenmoot in de onderlinge duels lang niet zo groot was als het gat in punten begon te worden.

Daarom is het belangrijk dat we in de aanloop naar een rechtstreeks duel tegen concurrent Baronie B2 weer met een grotere groep konden trainen, want het uitblijven van de eerste driepunter zorgde helaas voor wat snellere afmeldingen en een lagere trainingsopkomst. De scherpe trainingen resulteerden in een uitstekende start, na een vroege 2-0 voorsprong wonnen we uiteindelijk met liefst 6-0. Ik hoop dat we daaruit allemaal voldoende vertrouwen putten om tijdens de tweede competitiehelft nog aan te kunnen sluiten bij de brede middenmoot. Dit sluit ook aan bij de doelstelling die vooraf is besproken, namelijk: handhaving’.

Een leerzame start dus, ook voor Jeroen zelf. ‘Bij HSC’28 was ik ook trainer van de D1, maar het verschil in kwaliteit tussen de jeugdteams is natuurlijk enorm. Ondanks dat heb ik zeker leuke en leerzame jaren gehad als trainer bij HSC, de D-pupillen zijn altijd heel enthousiast en vaak moet je ze afremmen om ervoor te zorgen dat ze ook daadwerkelijk wat leren. De B-junioren zijn wat mondiger, puberen en krijgen andere interesses naast het voetbal. Winnen is dan weer wel belangrijker voor spelers in deze categorie, maar dat willen wij wel met goed voetbal en strijd bereiken.

1e periodetitel
Bij het eerste elftal strijdt Jeroen niet tegen degradatie, maar pakte hij juist de eerste periodetitel. ‘Ondanks dat ben ik zelf nog niet tevreden over mijn spel. Ik kan nog niet genoeg mijn stempel op het elftal en de wedstrijden drukken. Het is toch wennen geweest met een aantal nieuwe spelers, een nieuwe trainer en een nieuw spelsysteem, maar door keihard te trainen wil ik het elftal op sleeptouw nemen waar ik kan.’

‘Een opsteker was de periodetitel dan weer wel. Ondanks het onnodig morsen van punten tegen Grenswachters en Lepelstraat was de kans er alsnog. RBC zou zomaar niet winnen bij ODIO en wij moesten alles op alles zetten bij aartsrivaal SC Gastel.’ vat Jeroen de laatste ronde van de 1e periode samen. De 0-3 overwinning bij Gastel was sowieso al een goede prestatie en dat RBC in Ossendrecht niet tot scoren kwam zorgde zelfs voor extra feest.

Zelf scoorde Steenbergen wel in Ossendrecht, waar men afgelopen zondag met 1-2 wist te winnen. ‘In de eerste helft waren wij een stuk beter maar verzuimden de kansen af te maken, te vaak was de laatste pass niet goed verzorgd. Na rust had ODIO het initiatief. Mede doordat ze veel gebruik maakten van de lange bal werden wij teruggedrongen, maar ook nu hadden we in de counter toe kunnen slaan. Al met al lang geen ‘gestolen overwinning’ zoals BN/deStem kopte. We moeten ook niet vergeten dat ODIO ook bovenin staat en een fanatiek publiek heeft, er zijn weinig ploegen die daar gaan winnen.’

HSC
Veel tegenstanders kennen Jeroen vooral als aanvoerder van HSC’28, waar hij in totaal zes seizoenen in het eerste speelde. ‘Bij HSC ben ik vanaf de eerste dag goed opgevangen door heel de vereniging. Toch koos ik ervoor om na twee jaar bij Halsteren de stap te wagen, maar ondanks de promotie naar de 2e klasse dat seizoen had ik het daar niet naar mijn zin. Wanneer je daar goed speelt praat iedereen tegen je, in een mindere periode wordt het contact met de overige leden al snel minder en daarom keerde ik ook terug naar de vriendengroep van HSC. Hier was het in de kantine altijd tot laat gezellig. We draaiden vaak in de middenmoot of streden tegen degradatie, maar ontpopten ons tot een echt team dat daardoor soms ook op vechtlust zijn resultaten moest halen. Het is voor mij toen belangrijker gebleken om het naar de zin te hebben, dan koste wat het kost zo hoog mogelijk te spelen.’

Gek was het dan ook om dit seizoen weer tegen HSC te spelen. ‘Ik heb mezelf er zelfs een keer op betrapt dat ik ons elftal wou oppeppen, maar kon me bij de ‘H’ nog corrigeren.’ Extra bijzonder was deze ontmoeting omdat Jeroen de enige goal van de wedstrijd maakte. Een schot van een meter of 15 verdween in de verre hoek, achter doelman en Steenbergenaar Sonny de Bont. ‘Veel voormalig teamgenoten zeiden gekscherend al dat ik de enige was die niet mocht scoren, dus wel mooi dat ik dat duel kon beslissen. Ook al omdat HSC steeds opnieuw een lastige tegenstander blijkt voor Steenbergen.’

Zaalvoetbal
Naast veldvoetbal, komt Jeroen ook uit in de zaal. Mede daarom verloor hij de binding ook nooit met de selectie van V.V. “Steenbergen”, vrijwel altijd speelt hij met spelers uit de selectie samen, zo ook nu met o.a. Joost vd Ree en Dennis van Schilt. ‘We spelen met allemaal Steenbergenaren, dit seizoen als Cromwiel 2. We spelen op het veld bij diverse Steenbergse verenigingen, sommige ook in lagere teams, maar het spelen in de zaal kan in mijn ogen geen kwaad. Het is een extra contactmoment, een extra training op technisch gebied en in de omschakeling. Zeker omdat het altijd doordeweeks is, vind ik dat zaal- en veldvoetbal samen kunnen gaan; als je op zaterdag in de zaal zou spelen zou dit ten koste gaan van je wedstrijd op zondag, omdat je benen dan nog vermoeid aan kunnen voelen.

Steenbergs bloed
Anderzijds is het wel een mooi moment om ook eens met andere samen te spelen, zoals dit seizoen bijvoorbeeld met A1-jeugdspelers Remco vd Riet en Marvin Braat. ‘Door goede prestaties van het eerste elftal, toch het vlaggenschip van de vereniging, brengt dit hopelijk weer een extra positieve schwung in de vereniging. Naast het hoge niveau van de jeugdopleiding en de realisatie van het kunstgras, heeft ook dit zijn uitwerking op de rest van de vereniging. Hoe hoger wij spelen, hoe meer jeugdspelers in het eerste elftal willen spelen, wat onder andere bij Remco en Marvin en ook Gerrald Raaymakers, Martijn van Adrichem en Mo Dahir al is gebeurd. Ook andere A-junioren ruiken regelmatig aan het eerste elftal, wat in de toekomst alleen nog maar meer zal gaan gebeuren.

‘Daardoor kan je, naast door selecteren, ook de vaste schare supporters weer trots maken op een Steenbergs elftal. De laatste jaren zijn de toeschouwers lang niet altijd verwend op zondagmiddag. De komende jaren moeten wij als team ervoor zorgen dat er weer steeds meer publiek langs de lijn staat om half drie. V.V. “Steenbergen” organiseert veel activiteiten, onder andere de bingo’s, het voetgolf, zaalvoetbal, speurtochten, kamp, diverse toernooien en komende zomer start ook weer het zomeravondvoetbal. De evenementenkalender is goed gevuld en de vereniging groeit ook weer, wij moeten als eerste elftal dat laatste zetje gaan verzorgen door zo snel mogelijk naar de 3e klasse door te stoten,’ besluit Jeroen.