De Pass – Nick van der Wegen neemt afstand van leiderschap

Na een korte zomerstop, vervolgen we nu onze tocht langs de seniorenelftallen met Nick van der Wegen, die na 12 jaar leiderschap bij diverse jeugdteams en zondag2 deze zomer afzwaait. Samen met achtereenvolgens Wouter Boot (jeugd), Erwin van Schilt (jeugd en senioren), Geert van Koulil (2 periodes) en Tim van der Ree zorgde hij gedurende een lange periode voor diverse elftallen, bij zondag2 mede geassisteerd door materiaalman Jelle Koenraadt.

Voordat hij leider werd, was Nick zelf ook speler, voornamelijk bij het 2e elftal, maar moest vanwege aanhoudend fysiek ongemak al vroegtijdig stoppen. “Ik heb het er best lastig mee gehad tijdens de eerste paar jaren dat ik gestopt was, een paar keer tevergeefs proberen aan te sluiten maar het ging echt niet meer met m’n enkel.”

Nick was op dat moment al een duo met Wouter Boot bij de D1. “Ik heb altijd een goede klik gehad met de trainers, veel waren van mijn leeftijd of ik had er al mee samen gevoetbald. Ik was, naast bezig met de randzaken, ook regelmatig klankbord voor de trainers natuurlijk.”

Sowieso speelde hij met best wat jongens samen, waarvan hij later leider werd. “Het beste duo heb ik eerst gevormd met Paul Bogaard, later had ik ook met Wouter van de Par een goede klik in het veld.”

Een hoogtepunt van zijn actieve carrière weet Nick zo op te lepelen. “Met de spelers van het 2e elftal waarmee ik toen samenspeelde vormden we echt een sterk team en werden we in zowel de reserve 4e als 3e klasse kampioen. Dat lijkt me nog het mooist van allemaal, om met die teams weer eens op het veld te kunnen staan. Als leider ben ik betrokken gebleven bij het team, maar stiekem is het nooit 100% mijn ding geweest. Ik kon mijn ei veel meer kwijt op het veld, hoewel ik daar ook wel een sturende rol had.” Het scheelde niet veel, of Nick was met de stille trom van de Steenbergse velden verdwenen. “Ik bleef maar sukkelen met blessures en wilde helemaal stoppen, maar toenmalige trainer Geert van Koulil benaderde me om het wedstrijdformulier in te vullen. Via die weg heb ik ervoor gekozen om leider te worden, zodat ik onderdeel van de spelersgroep kon blijven, iets wat voor mij ook belangrijk was. Het potje voetbal op zondag en de gezelligheid rondom deze momenten waren voor mij de drijfveer om dit zolang vol te houden.”

In al die jaren dat hij leider was, zag hij vele spelers komen en gaan bij het 2e elftal. “Ik kan tal van namen noemen, maar enkele sprongen eruit. Ik denk stiekem dat Dirk Helmons (afgelopen seizoen zondag3) jarenlang 1 van de meest ondergewaardeerde krachten was. Hij bleef altijd maar gaan, liep op elke bal en zou nooit opgeven. Als aanvoerder werd hij uiteindelijk het voorbeeld en toen zag je wel dat iedereen het belang van zijn spel in ging zien.”

Ook een speler van de huidige groep kon op extra sympathie rekenen. “Vincent heeft de afgelopen seizoenen veel punten voor ons binnen gehaald, hij was 1 van de spelers die het verschil maakte. Het voetbalt simpelweg makkelijker met 1 of 2 goals voorsprong, hij kon vanuit het niets een goal maken. Zeker aangezien hij vanwege zijn studie en werk lang niet altijd kon trainen, was het bijzonder om te zien dat hij er op zondag toch altijd stond. Soms ietwat ongepolijst, maar wel altijd doelgericht.”

Terugkijkend op de lange periode als leider, zijn er ook wat mindere momenten geweest. “Eigenlijk qua resultaten niet zo zeer, dat was voor mij als liefhebber toch wat ondergeschikt. Zeker ook omdat we vrijwel nooit kansloos onderuit gingen, als dat wel zo was, waren er vaak duidelijke redenen als bijvoorbeeld erg veel invallers van diverse teams, waardoor we de week erna met ons eigen team vol frisse moed weer op pad gingen. Wel zijn we 1 seizoen uit de competitie moeten stappen, omdat er te weinig spelers overgebleven waren.” Afgelopen seizoen leek dit ook het geval te gaan worden, maar uiteindelijk kon er wekelijks een team, vaak inclusief diverse invallers, aan de aftrap verschijnen. “Ik wilde afgelopen jaar absoluut niet opnieuw uit de competitie moeten stappen, samen met Rick Musters, die op donderdag de trainingen verzorgde, hebben we er wekelijks flink aan moeten trekken om met minimaal 12 man op pad te gaan. Toch vielen de resultaten nog niet eens tegen, hoewel we best een paar forse nederlagen leden, zag je ook dat we direct weer opkrabbelden als enkele vaste krachten terugkeerden van een blessure, waardoor we uiteindelijk nog in de middenmoot eindigden.”

Daarnaast zag je dat het 2e elftal voor diverse spelers een goede opstap naar het 1e elftal is gebleken, iets wat de komende seizoenen met het nieuwe Jong Steenbergen ook weer de opstap zal zijn. “Zo kwam Hein Veraart binnen vanuit SC Welberg 1, hij moest alle zeilen bijzetten om bij het niveau van het 2e aan te sluiten maar een half jaar keihard werken werd hij door de toenmalige 1e elftal trainer na de winterstop al naar het 1e elftal gehaald, waar hij een basisplaats wist te veroveren.”

Eerder in dit verhaal kwam Dirk Helmons al voorbij, als oud-teamgenoot en oud-aanvoerder van zondag2 wilde hij zich niet onbetuigd laten: “Nick heeft jarenlang in de hoogste jeugdelftallen en selectie elftallen gespeeld. Hij was altijd een betrouwbare en solide centrumverdediger in de elftallen waar hij in speelde. Hij gaf leiding van achteruit en had daarbij een sterke inspeelpass, een goede lange bal, overzicht en zijn goede positionering (wat hij goed kon gebruiken ter compensatie van minderen snelheid). Hij kon zelfs scoren, zo heeft hij ooit in de A1 vanaf een meter of 25 in eigen doel bij Martijn Hagens gescoord. Daarnaast hield Nick ook van de derde helft, zo wist iedereen dat er na de training en wedstrijden niet uitsluitend bier, maar ook een rosébier voor Nick besteld moest worden.”

“We hebben met het hele team jarenlang veel plezier beleefd met Nick en ook met de jaarlijkse teamuitjes was het altijd dikke pret. Nick nam zijn verantwoordelijkheid en hield vaak de geldpot bij, zorgde dat het goed geregeld was en niemand iets te kort kwam tijdens het stappen. Daarnaast kan Nick van de simpelste dingen mooie verhalen maken, waarvoor hij altijd een luisterend oor vond.”

De vereniging zal bij aanvang van het nieuwe seizoen nog op gepaste wijze afscheid nemen van Nick, hoewel bijdragen van vrijwilligers zoals hij niet in waarde uit te drukken zijn. Helemaal van het toneel zal Nick zeker niet verdwijnen, ook niet nu zondag2 als zaterdag3 verder zal gaan. “Af en toe een wedstrijdje kijken, zodat ze na afloop in de kantine een flesje rosébier voor me klaar kunnen zetten”, besluit hij met een glimlach.