De Pass – Mike de Hoog

Met 1e elftalspeler Mike de Hoog kijken we terug op zijn overstap naar het seniorenvoetbal, de voetballoze periode, maar ook op het eerste ‘oefenduel’ en voornamelijk vooruit op het restant van dit seizoen. Daarnaast hebben we met Mike ook de winnaar van de onderlinge tenniscompetitie te pakken.

Mike, in het kader van zijn studie stagiair bij sponsor Green Egg Totaal, stapte in de zomer van 2019 van de JO19-1 over naar de 1e selectie, maar maakte zijn debuut al in het seizoen daarvoor. Onder Marco Ernest deed hij vanaf het begin al behoorlijk vaak mee, waarin hij vrijwel direct liet zien mee te kunnen. In een ervaren team kwam hij in de zondag 3e klasse tot flink wat wedstrijden, terwijl hij op zaterdag ook nog bij de JO19-1 in actie kwam. ‘In totaal heb ik precies 14 keer meegedaan, want na de 15e wedstrijd bij het 1e zou ik niet meer bij de JO19-1 mogen spelen. Aangezien ik al lang met deze groep samenspeelde, wilde ik daar het seizoen daar nog wel goed afmaken. Ook qua fysieke belasting was het goed om soms een zondagse wedstrijd over te slaan, vaak speelde ik 160 tot 180 minuten in een weekend. Regelmatig een flinke belasting, maar daardoor ben ik conditioneel wel erg sterk geworden én ik vond bij beide teams absoluut speelplezier.’

In 2019 kwam hij dus definitief over naar het 1e elftal. Hooggespannen waren de verwachtingen van de volgers. ‘Ik had het seizoen ervoor al vaak meegedaan en een goede indruk gemaakt. Ook was ik topscorer bij de JO19-1 dat seizoen met liefst 47 doelpunten. Bijna alles lukte dat jaar, dus het was niet gek dat er al een verwachtingspatroon was van mij.’ Tegelijk met Mike kwamen er nog enkele andere jongens over: ‘Ook Lars Heshof had al vaker meegedaan tijdens dat seizoen. Het jaar ervoor had Boudein Bickel ook zijn debuut al gemaakt en een aantal keer linksachter gespeeld, waardoor er een hoop verwacht werd. Onze lichting, waarvan Bas van Broekhoven aanvoerder was, stond goed bekend. We deden zowel in de 1e als de hoofdklasse altijd goed mee in het linkerrijtje en wilden en durfden altijd te voetballen. Vooral in de JO17-1 hadden we al naam gemaakt, met een titel in de 1e klasse, winst van de Omroep Brabant Cup en de 1e plaats op een internationaal toernooi in Denemarken.’

Dit seizoen startte het wat onwennig. ‘Ik denk voor iedereen, hoewel ik in de zomer genoeg ben blijven hardlopen en fitnessen, is voetbal conditie toch wat anders. Conditioneel was het gelukkig wel in orde, wat door de trainer ook beloond is want ik heb in het begin van het seizoen nauwelijks op de bank gezeten. Als team was het wel lastig om weer in de flow te komen, het was niet alleen een lange periode zonder wedstrijden, maar ook zonder trainingen.’

Na de voorbereiding was Mike direct productief. In het seizoen 19/20 was hij alleen doeltreffend tegen Philippine in de competitie, nu scoorde hij tegen zowel SC Welberg als SC Waarde. Eerder was hij ook in het bekerduel tegen vv Goes al trefzeker. ‘Vorig seizoen heb ik naar mijn mening een matig seizoen gedraaid, want het is toch best wennen bij de senioren. In handelingssnelheid, looplijnen en positionering kon ik zeker nog wat stappen maken. Daarnaast kwam ik als linkshalf op een andere positie uit dan waar ik in de jeugd speelde, namelijk ‘op 10’. Hier had ik in het begin wel moeite mee en er worden andere dingen van je verwacht. Naarmate het seizoen vorderde kreeg ik dit wel steeds beter onder de knie.’

‘Voor dit seizoen kon er wel een schepje bovenop bij mezelf en ik wilde mijn plaats op nummer 10 weer terugveroveren. Belangrijker zijn voor het team, meer coachen en goals en assists zijn in mijn optiek logische stappen. Tijdens de wedstrijd krijg ik steeds meer de verantwoordelijkheid van de trainer en mijn teamgenoten om het weg te zetten op het middenveld en voorin, nog wel altijd vanaf de linkerflank. Wel kom ik nu meer voor het doel, wat te zien is in de statistieken. Helaas was dit maar van korte duur, want na twee uitduels en twee thuiswedstrijden was het alweer over. Daardoor blijft de nasmaak ook een beetje hangen dat we al twee keer punten verspeelden tijdens de seizoenstart, iets wat toch nog wel met de jeugdigheid van het team te maken heeft. Het seizoen daarvoor zag je dat ook in de zondag 3e klasse. Zo verloren we de heen wedstrijd nog met forse cijfers, maar in de tweede seizoenshelft versloegen we in eigen huis o.a. Hoeven en Philippine met duidelijke cijfers.’

Na de stopzetting van de competities in begin oktober zaten vele selectiespelers absoluut niet stil. ‘Met Thijs Zantboer, Boudein Bickel, Kai Heshof, Bas van Broekhoven, Guillaume Spinhoven (zaterdag5), Giovanni van der Wegen, Rens Cooijman (beide Jong Steenbergen) hebben we een soort tenniscompetitie gehouden. Stijn Heshof wilde ook meedoen maar was geblesseerd, dus hij fungeerde als ‘competitieleider’.’ Op de velden van TV Steenbergen bleek Mike ook erg sterk, hij hoefde geen enkele set af te staan. ‘Giovanni van der Wegen werd 2e, Kai Heshof eindigde opvallend genoeg op de 3e plaats, want hij heeft in vergelijking tot de rest kort getennist in het verleden.’

‘Alleen Rens Cooijman stelde me teleur,’ verklaart Mike met een knipoog, ‘die heeft het langste getennist van ons allemaal, maar is laatste geworden.’ Daarmee ‘degradeerde’ Rens uit de klasse. Zijn plaats wordt in het ‘2e seizoen’ opgevuld door Steenbergenaar Remco van der Riet, die bij zondag 2e klasser SC Kruisland speelt, maar in de zaal nog wel voor V.V. “Steenbergen (zaal2) uitkomt.

Hoewel het tennis een leuke afleiding is, hoopt Mike dat de bal snel weer ‘echt’ mag gaan rollen voor de KNVB Regio Cup. ‘Ik zou het leuk vinden om ons te meten met teams als VVC’68, dat in onze 4e klasse toch de gedoodverfde titelkandidaat was voor het afgelopen seizoen. Daarnaast zou ik Halsteren zaterdag1, MOC’17 en Prinsenland leuke tegenstanders vinden om tegen te spelen. Dit zijn teams uit de buurt waar ik ook een hoop spelers van ken. Het is goed om ons te meten met hoger spelende teams, ook om ervaring op te doen. De wisselvalligheid vanwege de jeugdigheid van ons team zal dan in het nieuwe seizoen minder van invloed zijn.’

Zo blikt Mike ook nog even vooruit: ‘We hopen het team zoveel mogelijk intact te houden. Wij hebben een leuk en gezellig jong team, waar niet alleen plezier maar ook veel potentie inzit. Ik ben ervan overtuigd dat we zeker 3e klasse waardig zijn, dat hebben we eerder ook al bewezen tegen 3e klassers NOAD’67 en Goes zaterdag1. Ik hoop dan ook dat iedereen blijft en we volgend seizoen mee kunnen doen om de titel in de 4e klasse!’