De Pass – De strafschop van William van der Tak

Tijdens het successeizoen 2015/2016 van zaterdag6 (toenmalig zaterdag2) sloot in de winterstop William van der Tak aan. Steenbergen, al verwikkeld in een hevige titelstrijd, zag hiermee ongemerkt een cruciale kracht toetreden tot het team. Na een lange stageperiode, noodzakelijk vanwege overschrijvingswerkzaamheden, maakte de polyvalente William zijn debuut half maart tegen Moerse Boys. Gezien de zware titelstrijd en een aantal blessuregevallen was zijn komst zeker gewenst, maar het toeval wil dat William zichzelf aanmeldde.

Via (toen nog) jeugdtrainer Tim van der Ree kwam de vraag of, de naar Dinteloord verhuisde, William mee mocht trainen, waar het team zeker voor openstond. Nadat hij begin maart eindelijk speelgerechtigd werd, was hij tegen de ploeg uit Klein-Zundert direct al belangrijk. Een bezoeker wilde de rebound wegwerken, maar William blokkeerde dit ‘schot’ en via hem caramboleerde de openingstreffer in het doel.

Ook in het uitduel bij DVO’60 9 (0-9 winst) scoorde hij een week later in het drukbezochte rechtstreekse duel om de titel en maakte een groter publiek kennis met hem. Maar waar heeft hij dat geleerd?

“Ik ben geboren en getogen in Pernis, een klein dorpje onder de rook van Rotterdam. Er waren in die tijd twee verenigingen, DOTO en Excelsior Pernis.” Net als zijn twee broers en jongste zusje ging William bij laatstgenoemde vereniging spelen. “Ik doorliep alle jeugdelftallen, meestal in de verdediging, maar ook 1 seizoen als keeper. Als 16-jarige maakte ik als linksback mijn debuut in het eerste elftal, waarin mijn twee oudere broers al speelden.”

Hierna speelde William ook nog bij ZBVH (Zuid-Beijerland), waarna hij op z’n 25e noodgedwongen een flinke pauze inlaste. “Ik raakte wederom ernstig geblesseerd aan mijn linkerknie en de artsen raadden mij eigenlijk aan om nooit meer voetbalschoenen aan te trekken. Toen ik hier aansloot was ik 29 en had ik al ruim 4 jaar niet gevoetbald, ik was niet eens zo zeer benieuwd of ik nog mee kon komen als ik twee keer per week zou gaan trainen, maar vooral of ik überhaupt nog wat balgevoel had.”

In de winterstop sloot William aan. “Ik werd bij zaterdag2 heel goed ontvangen, ondanks dat ik niemand kende. Wat wel hielp is dat het erg goed ging in het begin, nadat ik zo lang had stil gezeten. Ik wilde graag weer fit worden, dus kwam pas bij m’n debuut echt in de kampioensrace terecht. De sfeer in het team was toen al erg goed, maar dat is het nu zonder titelaspiraties ook nog altijd!”

Als we terugblikken op 7 mei 2016, begint William direct weer te glunderen. “Ik zat er al heel de wedstrijd goed in en we voelden na rust dat we gevaarlijker werden en de gelijkmaker in de lucht hing. Op een meter of 35 kregen we een vrije trap, welke ik kort door Tim Ninteman toegespeeld kreeg. Ik dribbelde de zestienmeter in, met op mijn hielen een DSE-speler die al diverse wilde tackles had gemaakt in deze wedstrijd. Ook nu zette hij het in op een onhandige plaats, hij raakte mij hak en mijn schoen ging zelfs uit, waardoor ik alleen maar naar de grond kon.”

De protesten van de bezoekers verstomden snel, aangezien William zijn schoen uit was kon er moeilijk van een schwalbe gesproken worden. Daarna tartte hij direct een aloude voetbalwet, door de penalty zelf te benutten. “De vaste nemer zat geblesseerd op de bank, vandaar dat ik wist dat ik hem zelf moest nemen. Er was ook geen discussie, er stond ook wel wat druk op dus veel vonden het wel prima.”

De strafschop verdween onberispelijk in de bovenhoek. “Het was eerder een opluchting dan euforie, we moesten er immers nog een maken, dus ik viste de bal direct uit het net. De gelijkmaker was wel een kantelmoment, je voelde de energie en hoop bij DSE ook wegvloeien. Hierna liepen we uit naar 3-1 en was de titel binnen!”

Inmiddels is William woonachtig in Steenbergen en al 5 seizoenen met veel plezier op diverse plaatsen inzetbaar, zowel in de defensie als op het middenveld is hij te bewonderen. De eerste corona-periode gebruikte William om te herstellen van een vervelende schouderblessure, echter buiten het veld zat hij niet stil. “Sinds 1 mei ben ik gestart met Branch Work Uitzendbureau. Ik ben al jaren werkzaam in de uitzendbranche (o.a. bij Randstad en Luba) en heb mezelf altijd afgevraagd of ik dit ook zelfstandig zou kunnen. Inmiddels zijn we ruim 6 maanden onderweg en zijn er plannen om een tweede vestiging te openen in Roosendaal. De ambitie is om de komende jaren uit te groeien tot het grootste uitzendbureau van West-Brabant, met diverse grote opdrachtgevers.”