De Pass – Con de Groot

Hij is geboren op 12 oktober 1961 in Steenbergen en groeide daar ook op. Van kleins af aan voetbalde hij dagelijks op de veldjes bij het Floraplein en de Vredeskerk. Con wilde op vijfjarige leeftijd dan ook graag lid worden van V.V. “Steenbergen”, maar omdat onze club toen nog geen kabouterteam had, meldden zijn ouders hem aan bij S.C.W. (Welberg). Nadat eind zestiger jaren het gemeentelijk sportpark aan de Seringenlaan officieel geopend werd en er bij onze club teams kwamen voor achtjarigen maakte hij direct de overstap naar het Blauwwitte kamp. Con speelde zijn gehele ‘voetballoopbaan’ slechts op één plaats namelijk als diepste spits en werd dan ook veelvuldig topscorer van zijn team.

Daar hij in de C1 in één seizoen maar liefst 82 maal doel trof werd hij gelijk overgeheveld naar de toenmalige Top A, onder de deskundige leiding van Jan Geers en Cees Damen. In die jaren werd o.a. een keer de districtsbeker gewonnen en werd hij ook uitgenodigd voor de Brabantse selectie met onder anderen Gerrie Voets (Mister RBC) en Martin van Geel (de huidige technisch directeur van Ajax).

Van jongs af aan bezocht hij ook al de thuiswedstrijden van ons eerste team en hij kan zich de beslissingswedstrijd van ons standaardteam in 1974, in Roosendaal, tegen Sprundel nog goed herinneren. Matthé van Kelle was de talentvolle en prachtige doelman van het team dat toen net naast de titel greep.

Op 16-jarige leeftijd debuteerde Con, onder leiding van trainer Nico de Frel, tijdens een oefenwedstrijd in Steenbergen 1. Ook tijdens competitiewedstrijden mochten leeftijdgenoot Kommer Verwijs en hijzelf steeds meer invallen. Hij kan zich nog herinneren dat Halsteren in die tijd kampioen werd en het eerste bovenin de vierde klasse meedraaide. Het voetbalseizoen 1980 – 1981 speelden de Blauwwitten, samen met Roosendaal en Moc, om de titel.

Dat seizoen eindigde in een heuse thriller daar Steenbergen en Roosendaal tijdens een beslissingswedstrijd, in Oud – Gastel, moesten uitmaken welke ploeg daadwerkelijk kampioen zou worden in de vierde klasse. Pas in de derde beslissingswedstrijd (eenmaal gelijk en eenmaal gestaakt wegens onweer) wisten de Blauwwitten, voor maar liefst 3.500 toeschouwers, met 2 – 1 te winnen. Alle spelers en supporters vierden dagenlang groot feest hoewel ’t voor Con zelf wel een teleurstelling was dat trainer Frie Verstraten juist in deze wedstrijden de voorkeur in de spits gaf aan ‘good old’ Piet de Jong.

De jaren daarna draaide Steenbergen steevast bovenin de derde klasse mee maar moest het de titel in die jaren o.a. laten aan Baronie en Breskens.

Voor Con was het erg leuk dat zijn pas 14-jarige ‘broertje’ Jean-Paul ook bij het eerste kwam en die zijn grotere broer in de spits kon voorzien van de nodige assists. Het voetbalseizoen 1985 – 1986 was een seizoen om snel te vergeten omdat onze hoofdmacht, onder trainer Cor Hollestelle, weer degradeerde naar de vierde klasse. Maar al snel braken er betere tijden aan want in het voetbalseizoen 1987 – 1988 speelde het eerste, samen met Meto, om het kampioenschap.

In februari 1988 werd er, vanwege de ingebruikname van de lichtinstallatie op veld 1, nog een avondwedstrijd gespeeld tegen het op dat moment in de Belgische hoogste afdeling bovenaan staande FC Antwerp, dat in zijn sterkste opstelling aantrad. Ruim 1.000 toeschouwers zagen in regenachtig weer de profs met 6 – 1 winnen. In het eerste debuteerde dit seizoen, naast Con in de spits, trouwens ook een zekere Pierre van Hooijdonk en samen maakten zij heel wat goals. Het team bleek sterk genoeg te zijn om in de laatste competitiewedstrijd, in Rucphen, tegen R.S.V. de titel ook echt te pakken. De spelers gingen op de ‘platte kar’ door de stad, werden op het gemeentehuis door de burgemeester ontvangenen vierden de titel op grootse wijze.

Trainer Rob Hellendoorn had, als beroepsmilitair, zijn mannen dat seizoen wel duidelijk gemaakt dat discipline en teamgeest belangrijke waarden zijn om samen successen te kunnen boeken.

Het eerste draaide nog enkele seizoenen goed mee in de derde klasse en later ook nog twee jaar in de tweede klasse. En tussendoor werd er ook nog enkele malen tegen eredivisionist Nac Breda gespeeld.

In maart 1993 bestond onze vereniging 60 jaar en stond er voor 3 juni van datzelfde jaar een jubileumwedstrijd gepland tegen Feyenoord. Doordat het prachtig weer was én Feyenoord toevallig drie dagen eerder landskampioen was geworden kwamen er bijna 4.000 toeschouwers op dit duel af.
Hoewel de Rotterdammers met 3 – 1 wisten te winnen noemt Con (“wat een fantastische sfeer rond het veld en later in de grote feesttent”) deze dag de mooiste uit zijn ‘voetballoopbaan’.

Later speelde hij, nog steeds met veel plezier, zijn wedstrijdjes in het tweede, onder leiding van Toine Bus en Cees v.d. Reest en tot op 40-jarige leeftijd ook nog in het derde, met als leider Pim Ligtenberg. Ook bij deze teams kon er nog diverse malen een kampioenschap worden gevierd.

In de ongeveer 16 jaar dat hij in de selectie zat, speelde Con samen met een aantal erg goede voetballers waarvan hij de volgende vijf roemt om hun bijzonder grote voetbalcapaciteiten: Peter van Dongen (een rots in de Steenbergse defensie), Cees v.d. Reest (het tactisch brein van de ploeg), Kommer Verwijs (een supersnelle spits, helaas veel te vroeg overleden), Pierre van Hooijdonk (een goalgetter, later zelfs 46 keer uitkomend voor het Nederlands elftal) en Jean-Paul de Groot (een ijzersterke, multifunctionele speler).

Nog steeds is Con Blauwwitter want de laatste jaren is hij trainer / leider van het team van zijn zoontje Mitchell. Hij probeert zijn voetballertjes, nu de E1, het voetballen bij te brengen, hetgeen tot nu toe resulteerde in drie kampioenschappen en vooral héél veel voetbalplezier. In het dagelijks leven is hij leraar aan de Maria Reginaschool en volgt in zijn vrije tijd het nationale en internationale voetbal (“heerlijk om iedere dag voetbal op tv te kijken”) op de voet.Ook bezoekt hij regelmatig wedstrijden van zijn favoriete club Ajax en van het Nederlands elftal (Oranje reeds zo’n 70 keer).

Het eerste volgt hij vooral nog via de krant en soms ook vanaf de zijlijn. Hij heeft er vertrouwen in dat er weer mooie tijden zullen aanbreken voor ons standaardteam, met daarin ook een aantal ex-leerlingen van hem, vooral Willem vd Wegen vindt hij een mooie voetballer en ook voor ‘veteraan’ Eric Veerman is er veel waardering.

Con hoopt nog vele jaren voor V.V. “Steenbergen” actief te kunnen blijven want:

“EENS EEN BLAUWWITTER, ALTIJD EEN BLAUWWITTER!”