De Pass – Jeroen Hagens: ‘De trainer kan weer op me rekenen’

Steenbergen, januari 2009 – We gaan terug naar april 2007. Een doodnormale training wordt afgesloten met een partijtje tussen het 2e en de A1. Jeroen Hagens wordt de diepte ingestuurd door Ritchie Krens en is eerder bij de bal dan routinier Eric Veerman. Hij wil hem passeren en kan op weg naar de keeper, maar zijn linkerknie is het daar niet mee eens en Jeroen’s knieschijf schiet er even naast. Daarna wil hij het veld aflopen met steun van de toenmalige trainer Jeffrey Frijters en verzorger Jan van Vlimmeren, maar tijdens dit lopen schiet zijn knieschijf weer naar buiten toe en Jeroen wordt voor zes weken in het gips gezet.

‘Het was de eerste fase van mijn blessureleed’, aldus Jeroen. ‘Na de zomer ging ik weer hardlopen. Tijdens een loopsessie werd ik geroepen en wilde ik me omdraaien, waarop m’n knie blijft staan en op dat moment mijn kruisbanden afscheurden. Later bleek dat die tijdens de eerste blessure waarschijnlijk al beschadigd waren en dat daar het instabiele gevoel in m’n knie vandaan kwam.’ In december 2007 werd hij geopereerd en na een revalidatie van een half jaar mocht hij langzaamaan weer gaan lopen, maar dit kwam er weinig van. ‘Ik liep bij de fysiotherapeut en deed ook aan krachttraining, dus ging het al wel vooruit, maar het is lastig je iedere keer weer op te laden, zeker omdat je helemaal alleen bent.’ Ondanks de grote steun van zijn omgeving duurde het lang voordat Jeroen het vertrouwen terugvond in zijn knie. ‘Je moet er een keer doorheen, je eerste tackle, je eerst kapbeweging en het balletje achter het standbeen langs. Je bent er bang voor en denkt dat je het niet meer zal doen, maar op een onbewaakt ogenblik doe je het ineens toch. Wanneer dat goed is gegaan, groeit het vertrouwen weer en ook het balgevoel komt langzaam maar zeker weer terug. De trainer zal aan moeten geven wanneer hij me nodig heeft.’

Het tweede elftal krijgt dus een nieuwe ‘boost’ richting het kampioenschap? ‘Ja het is wel de bedoeling dat ik daarin binnenkort m’n rentree maak. Onder Peter Maas heb ik al wel eens in het Eerste meegedaan als A-junior. Ik kom nu van ver maar hoop in de voorbereiding op het nieuwe seizoen weer volle bak mee te draaien. Misschien ziet de nieuwe trainer het wel in me zitten. Mocht dat niet zo zijn, dan is er nog niets aan de hand, want er gaat niets boven samen voetballen met m’n vrienden.’ Die vrienden spelen dan veelal in het 2e, een lichting van de A1 die lang bij elkaar is gebleven en waar Jeroen ook nog wekelijks gaat kijken. ‘Mijn vader is leider van dat team en zo blijf ik toch bij de groep betrokken, ondanks m’n blessure. Ik heb in die kleine twee jaar dat ik er nu uit lig slechts sporadisch wedstrijden gemist’. Vooral ook om mee te kunnen met de uitjes zeker? ‘Ja, daar was ik inderdaad wel altijd bij, omdat ik ook vaak mee ga stappen. Ze vroegen dan ook regelmatig wanneer ik m’n rentree zou gaan maken en ik ben dan ook blij dat ik weer met ze op het veld sta’.

Laten we hopen dat Jeroen een voorbeeld is voor o.a. Gerrald Raaymakers en Mark Smolders, die de afgelopen weken flink geblesseerd raakten. Vooral vrienden helpen je bij het herstel, hoewel Jeroen ook steun heeft gehad aan zijn ouders, die natuurlijk graag zagen dat hij de wei weer introk. Zeker op zo’n jonge leeftijd is het belangrijk snel te herstellen: je hebt immers nog een hele carrière voor je. Dat geldt ook voor Jeroen. Tot waar die zal reiken weet nog niemand, wel dat hij er alles aan zal doen om na de revalidatie nu ook het laatste stapje nog te maken naar zijn rentree! Jeroen: ‘Zodat ik ook nog een steentje bijdraag aan het kampioenschap van het 2e.’

Update, zondag 29 maart 2009 – Vroeger dan verwacht heeft Jeroen Hagens zijn opwachting gemaakt in het 2e elftal. Hij luisterde zijn vervroegde rentree uit bij HVV’24 3 direct op met de gelijkmaker in de 50e minuut. Nadat hij in de rust ingevallen was voor Bart Koenraadt, was hij er als de kippen bij toen de keeper een inzet liet glippen en tikte de bal binnen. Toch kreeg Steenbergen 2 niet de geest en werd er met 2-1 verloren.